Reflectie Ervaringsverhaal - Dakloos en moeder

In het nieuwste nummer van Augeo magazine 'Ouders met een rugzakje' lees je het ervaringsverhaal van Habiba. Zij verbleef noodgedwongen met haar zoontjes van 10 en 4 jaar in de maatschappelijke opvang. Ze vond het moeilijk om in de opvang de moeder te zijn die ze zou willen zijn, omdat ze het gevoel had continu onder druk te staan en onder een vergrootglas te liggen. De druppel voor haar was het moment waarop een begeleider een melding deed bij Veilig Thuis:

'Dat kwam door twee dingen: omdat mijn uitkering nog niet geregeld was en omdat ik mijn kind zogenaamd alleen had achtergelaten in de opvang. Met die uitkering zat het inderdaad tegen. Daar was ik heel druk mee; ik kon moeilijk aan mijn oude bankafschriften komen doordat ik niet meer in België stond ingeschreven. Ik moest er steeds voor naar België en nam mijn jongste kind dan mee. De oudste werd opgevangen door de andere vrouwen in de opvang, dat had ik zo afgesproken. Toch werd ik ervan beschuldigd dat ik mijn kind alleen liet. En natuurlijk wordt de hulpverlener in zo’n geval geloofd.

Ik kon bewijzen dat de hulpverlener ongelijk had en gelukkig sloot Veilig Thuis na ons gesprek de melding meteen af. Toch was ik helemaal van slag en bang dat ik mijn kinderen zou kwijtraken.'

Lees het hele verhaal hier: https://www.augeomagazine.nl/ouders-met-een-rugzakje/ervaringsverhaal-dakloos-en-moeder

Hoe zou jij als hulpverlener met deze situatie omgaan? Wat zou je tegen Habiba zeggen? Heb jij als hulpverlener wel eens een situatie meegemaakt waarin je een melding maakte, en vervolgens bleek dat je ongelijk had?
Deel in de reacties hieronder jouw ervaringen of tips.