Wie heeft ervaring met Coercive control (dwingende controle) en scheidingen. Hoe implementeren andere jeugdteams dit in de werkwijze met vecht scheidingen?
Dwingende controle, ook wel coercive control genoemd, is een vorm van huiselijk geweld waarbij één persoon de ander sterk domineert.
Als wijkgericht Jeugdteam krijgen wij steeds meer gezinnen binnen waar sprake zou zijn van een vechtscheiding. In deze gevallen zijn ouders al uit elkaar maar is er nog steeds sprake van (psychisch) geweld. Binnen veel van deze gezinnen zal er ook sprake zijn van coercive control vanuit 1 van de ouders. En hier zit de knel. Hierachter te komen vraagt een gedegen waarheidsbevinding, iets wat lastig is als er intiem terreur speelt. Maar wat wel een schadelijke uitwerking heeft op de kinderen. Het ‘ontmaskeren’ van de schadelijke ouder als deze narcistisch is, is dermate lastig.
Psycho educatie op de kenmerken is er. De noodzaak om hiernaar op een andere manier te kijken dan de reguliere ‘vechtscheiding‘ is duidelijk.
Maar hoe scheid je het kaf van het koren.
Ik ben benieuwd hoe andere jeugdteams met dit vraagstuk omgaan en benieuwd naar best practices. Eventueel een brainstorm /overleg over dit thema met andere regiehouder/jeugdhulpverleners sta ik voor open.
