Hallo Annemieke wij gebruiken de wondervraag regelmatig bij Adamas centrum voor leven met en na kanker. Ik stel regelmatig de vraag:
Stel je bent morgen beter, wat ga je dan doen en wie heb je daarbij nodig? soms komen daar hele bijzondere ant op. Bijv. een vrouw met een hersentumor, zij gaf aan: "dan wil ik weer gewoon kleuterjuf zijn!" maar nu kan dat niet meer (en vervolgens noemde ze alle beren op: ik ben kaal, de kids schrikken, ik kan het mijn team niet aan doen, ik wil geen ouders zien etc) uiteindelijk zijn wij op zoek gegaan wat er WEL mogelijk is. Vervolgens heeft zij een gesprek gehad met school en mag komen wanneer ze wil. De kids vinden haar prachtig (ook zonder haar), haar team is blij dat ze haar regelmatig zien en spreken. Zij is nog steeds ziek maar heeft wel weer meer kwaliteit van leven omdat ze doet wat ze leuk vindt.

Ook vraag ik wel eens : Wat zou je doen als je van mij vandaag een miljoen krijgt? Kanker is een dure ziekte. Laats sprak ik een naasten, zijn jonge vrouw is ernstig ziek. Hij moet blijven werken ivm inkomen. Hij zou met een miljoen: Minder gaan werken (of even helemaal niet) lekker met zijn vrouw een strand vakantie en uit eten aan zee. na ons gesprek is hij in gesprek gegaan met zijn werkgever. Hij heeft nu zorg verlof en is al uit eten geweest op het strand (na een heerlijke duin wandeling in NL)

Groot denken en daarna ombuigen in kleine stappen die haalbaar zijn. Een palliatieve gast die als wens had om te gaan shoppen met haar dochters als ze beter zou zijn heeft een online shop dagje georganiseerd, inclusief (thuis) lunch.

Meestal draai ik een probleemgerichte situatie om met een wondervraag: Stel dat het u wel lukt, wat gaat er dan anders? Wat voelt u dan? Waar voelt u dat? Wat zien anderen aan u? Is het een keer (gedeeltelijk) gelukt? Etc.

Wanneer ik merk dat een algemene wondervraag te breed is en mensen het lastig vinden om deze te beantwoorden, ga ik verder met de volgende vraag: "Welke persoon bewonder je heel erg? Welke bestaande persoon zou je best (eens) willen zijn? Hoeft geen bekend iemand te zijn, kan ook een familielid of vriend(in) zijn." Ik vraag daarna door om er achter te komen welke karaktereigenschappen of gedrag ze in die persoon bewonderen en in welke situaties. Je kunt er zo achter komen waarover iemand bij zichzelf onzeker is of welke kant ze zich op willen ontwikkelen. Mensen analyseren en praten soms makkelijker over anderen dan zichzelf, maar geven zo hun eigen waarden, wensen en onzekerheden bloot.

Een nog simpelere versie is: Wat zou je meer of minder doen als het probleem waarvoor je hier bent minder effect zou hebben op je doen en laten?
Dit is vaak makkelijker en realistischer, gezien sommige problemen zijn niet zo maar op te lossen.

Wondervraag die ik als kinderverpleegkundige met psychosociale familiegerichte zorg, wel eens gebruik is puur.
Vertel hoe zou u voor uw gezin het als fijnste situatie zien?
Wat is daar denkt U voor nodig?
Wat zou je graag willen.
Als bv moeder niet uit haar woorden kan komen door zwaar belast te zijn met rouw en levend verlies ervaringen bij haar kind kijk ik of het vanuit creatieve wijze het wel lukt.
Bv teken eens hoe voor jou de ideale wereld er voor je kind uit zou zien.
Of ik gebruik het spel samen krachtig op weg.

Als jongeren aangeven dat het nu beter gaat dan een tijdje geleden. Nu geven ze hun leven een 5, terwijl dat een half jaar geleden een 3 zou zijn geweest. Dan vraag ik wat er is veranderd? Wat maakt het dat je nu beter in je vel zit? Heb je daar zelf dingen voor gedaan of gelaten?
En soms hebben ze al eerder niet goed in hun vel gezeten. Dan vraag is wat ze toen hebben gedaan of wat er toen is gebeurd waardoor het daarna beter is gegaan?

Dat zijn dus meer evaluerende vragen dan wens vragen.