Mijn eigen gevoelens niet de overhand laten spelen en dus professioneel en adequaat reageren.

Hoe maak je aan kind duidelijk dat je wel te vertrouwen bent, maar niet alles geheim kan houden?

- Het referentiekader van het kind te onderzoeken en hierin het probleem te plaatsen. Aangeven wat er niet goed gaat in de huidige situatie van het kind zonder te oordelen over de huidige thuissituatie.
- Het moment waarop je de gespreksvoering met het kind aangaat omdat het privé is en je niet wilt dat anderen meeluisteren. Je wil het ook niet nog groter, meer afwijkend maken dan het al is.

Hoe je het gesprek het beste kunt beginnen en welke (soort) vragen je kunt stellen om zo uiteindelijk de diepte in te gaan.

Ik vind het nog moeilijk om bij verschillende leeftijden de vragen zo te stellen dat de kans groot is dat een kind eerlijk en open vertelt wat er speelt